نقش خوش بینی بر شرایط حافظه در دوران پیری - آفتاب صبا

گاهی ممکن است آرزو کنیم بعضی از خاطرات مان برای همواره در ذهن و حافظه ما بماند و هرگز آنها را فراموش نکنیم. اما عوامل فیزیکی و روانی متعددی وجود دارد که می تواند بر توانایی مغز ما در حفظ اطلاعات در طول زندگی تاثیر منفی بگذارد.

مطالعه جدیدی که در مجله Psychological Science منتشر شده نشان میدهد افرادی که در زندگی روزمره خویش و در ارتباطات با اطرافیان، احساس سرزندگی، اشتیاق و نشاط بیشتری می نمایند - آنچه روانشناسان تأثیر مثبت می نامند - با افزایش سن کمتر دچار افت حافظه می شوند. این نتیجه در کنار تحقیقات فزاینده ای که درباره نقش برخورداری از روحیات و تفکرات مثبت در گذران یک دوران پیری سالم صورت گرفته، تاکیدی بر این امر است که افراد هر چه در دوران جوانی و میانسالی خوش بین تر، پرنشاط تر و شادتر باشند در سنین کهنسالی و پیری، کمتر دچار فراموشی یا آلزایمر خواهند شد.

تیمی از محققان و دانشمندان، داده های بدست آمده از 991 بزرگسال آمریکایی در سنین میانسالی و کهنسالی را که در یک مطالعه ملی شرکت کردند ، در سه دوره زمانی بین 1995 و 1996 ، 2004 و 2006 و 2013 و 2014 مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. در هر ارزیابی ، شرکت نمایندگان در خصوص طیف وسیعی از احساسات مثبتی که طی 30 روز گذشته تجربه نموده اند ، حبت نموده و گزارش دادند. در دو ارزیابی نهایی، شرکت نمایندگان همچنین آزمون های عملکرد حافظه را انجام داده و به سرانجام رساندند. این آزمون ها شامل یادآوری کلمات بلافاصله پس از ارائه آنها و تکرار دوباره آنها 15 دقیقه بعد بود.

کارشناسان و محققان این تیم تحقیقاتی، در فرایند آنالیز های خود ارتباط بین روحیات و تفکرات مثبت و کاهش حافظه ، معیارهایی نظیر سن، جنسیت، تحصیلات ، افسردگی ، منفی نگر بودن و برون گرایی را نیز آنالیز نموده و سنجیدند.

کلودیا هاز ، استادیار دانشگاه نورث وسترن و نویسنده ارشد این مقاله تحقیقاتی در این باره گفت: یافته های ما نشان می دهد که حافظه افراد با افزایش سن کاهش می یابد. امیلی هیتنر ، فارغ التحصیل دکترا از همین دانشگاه و یکی از نویسندگان اصلی این مقاله نیز توضیح داد: با این حال، افراد با سطح تأثیرات مثبت بالاتر ، خوش بینی بیشتر و روحیه شادتر، کاهش حافظه کندتری را در طول تقریباً یک دهه تجربه کردند.

کارشناسان معتقدند فعالیت ها ، اقدامات و زمینه های تحقیقاتی آینده ممکن است مسیرهایی را که می توانند ارتباط تنگاتنگ میان روحیات و تفکرات مثبت وباحافظه را به هم متصل نمایند ـمانند سلامت جسمی یا روابط اجتماعیـ بیان کند. اما آنچه اکنون بر کسی پوشیده نیست سطح امید به زندگی و خوش بینی در هر فرد است که می تواند احتمال ابتلای آن فرد به زوال عقل و حتی فراموشی مقطعی و کوتاه مدت را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

جوانی و میانسالی شادتر، پرامیدتر و خوش بینانه تر می تواند دوران پیری سالم تر، پویاتر و خاطره انگیزتری برای هر یک از ما رقم بزند.

منبع : sciencedaily