آموزش وپرورش باید از هر دانش آموز یک محیط بان، جنگل بان و سرباز میهن بسازد - آفتاب صبا

عباس دنیاگیریان بخشی از همتش را هم برای آموزش به بچه ها و نوجوانان این سرزمین گذاشته است. وی که این روزها مشغول نوشتن رمانی برای نوجوانان است و مایل نیست درباره این کار شرح بیشتری بدهد عنوان می نماید که این کتاب به نظر خودم برترین کار زندگی ام است که بسیار دوستش دارم.

من همواره کتاب در دست دارم

دنیاگیریان، پژوهشگر کودک و نوجوان در گفت وگو با پانا درباره آخرین کاری که در دست نوشتن دارد، گفت: من همواره کتاب در دست دارم. کتابی به کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان تحویل داده ام با عنوان آموزش کارگاهی داستان نویسی که برای چاپ می رود. این کتاب اولین داستان نویسی کارگاهی در ایران است که برای همه گروه های سنی که می خواهند کتاب بنویسند اعم از نوجوان و بزرگ سال قابل استفاده است.

فکر نویسنده به هرچه مشغول باشد همان ایده اش می شود

وی درباره کتاب شیرینی مربایی که به تازگی از سوی نشر قصه و داستان منتشر شده است مطرح کرد: تم اصلی این داستان صلح و دوستی است و به تلاشی که یک بچه برای برقراری آشتی میان خانواده وخویشان خود می نماید، می پردازد. مضمون شیرینی مربایی درباره یک خانواده است که بین اعضای آن اختلاف بر سر ارث و میراث وجود دارد. در این میان دختر 8 ساله با تمهیدات بچه هاه خود موجب آشتی اعضای خانواده می شود. گاه بچه ها کارهایی می نمایند و رفتارهایی بروز می دهند که باعث تأثیر و تحول در روابط بزرگ ترها می شود و من این موضوع را در قالب داستان روایت می کنم.

دنیاگیریان درباره ایده نگارش رمان شیرینی مربایی اظهار کرد: ایده نوشتن داستان معمولاً به تجربیات نویسنده یا مشاهدات وی بازمی شود. صلح، دوستی، محیط زیست، عشق و دوست داشتن از دغدغه های همیشگی من بوده و همین امر هم باعث نگارش شیرینی مربایی شد. فکر یک نویسنده به هرچه مشغول شود، همان موضوع به ایده هایش گره خواهد خورد و بعد در داستان تجلی پیدا می نماید.

هدف از نوشتن کتاب شیرینی مربا کاهش خشونت در جامعه است

عباس دنیاگیریان هدف از نگارش این رمان را کاهش خشونت در جامعه معرفی کرد و گفت: جامعه ما به علت تحمیل جنگ، تحریم ها و مسائل مالی زمینه زیادی برای ترویج خشونت دارد؛ بنابراین ادبیات می تواند به سهم خود خشونت را تعدیل کند و در شکل گیری روابط انسانی تأثیرگذار باشد.

در کتاب سایه هیولا در پی حرف تازه ای بودم

این نویسنده کودک در ادامه درباره کتاب سایه هیولا که در شهریورماه جایزه مسکو را دریافت کرد و در سال 94 جایزه کتاب سال را گرفته بود، گفت: منظور از سایه هیولا سایه نابودی بر محیط زیست سایه افکنده است. من در سایه هیولا در پی حرفی تازه بودم، هم در شکل، هم در محتوا، چندین بار رمان را بازنویسی کردم تا به موسیقی مورد نظرم در زبان و نثر داستان برسم و همین طور تصویری کردن فضای داستان.

ما به عنوان نویسنده نباید نسبت به محیط زیست بچه ها بی تفاوت باشیم

نویسنده کتاب هیولا درباره دغدغه های محیط زیستی اش برای آموزش به بچه ها اظهار کرد: به باور من، بزرگ ترین دشمن طبیعت و تهدید زمین، انسان است. کسی که زیستگاه خود و دیگر جانداران را ویران می نماید، هیولاست! هیولای ویرانی، به صورت گسترده و سازمان یافته، بر طبیعت و محیط زیست، سایه انداخته است. انسان سیری ناپذیرترین مخلوق دنیا هستی است. جنگل را نابود می نماید، شکاف به لایه اوزون می اندازد، آتش جنگ های ویرانگر را می افروزد و شگفتا که خود را سرآمد و اشرف مخلوقات هم می خواند! این اشرف مخلوقات، امروز به کمک هوش سیاه خود، قادر است بر همه هستی خاکستر مرگ بنشاند. ما به عنوان نویسنده کودک و نوجوان، نمی توانیم و نباید نسبت به محیط زیست بچه ها امروز و فردای دنیا بی تفاوت باشیم.

آموزش وپرورش باید از هر دانش آموز یک محیط بان و جنگل بان و سرباز میهن بسازد

دنیاگیریان اضافه کرد: بچه ها حق دارند در سرزمینی عاری از هر نوع آلودگی طبیعی و مناسبات ظالمانه اجتماعی زندگی نمایند. آن ها باید در هوای پاک نفس بکشند و در آب و خاک پاک زندگی نمایند. طبیعت، میراثی است که هر نسلی باید برای نسل های پس از خود از آن مراقبت و حفاظت کند. این فقط وظیفه سازمان حفاظت از محیط زیست نیست. آموزش وپرورش باید از هر دانش آموزی، یک محیط بان، یک جنگلبان، یک سرباز میهن پرست و یک انسان مسئول، آشنا با مهارت های زندگی و رفتار مدنی بسازد، اگرنه، وقت بچه ها و نوجوانان را پشت نیمکت های مدارس تلف نموده است. نویسنده کودک و نوجوان باید باور داشته باشد که صدای همه بچه های است که دیده و شنیده نمی شوند.

سایه هیولا تلفیقی از رمان و فیلم نامه است

دنیاگیریان درباره دشواری های نوشتن این رمان مطرح کرد: سایه هیولا، تلفیقی از رمان و فیلم نامه است و این یکی از دشواری های کاربود و دارای روایت موازی صادقانه ای است که باید بگویم در هیچ یک از آثارم تا این مقدار در تنگنا و گره روایت گرفتار نشده بودم. رفت وبرگشت ها در دو بازه زمانی 60 تا 70 ساله، بسترسازی و تمهیدات داستانی دشواری می طلبد و تو دائم باید مراقب باشی تا آدم های داستان را در شرایط زمانی و تاریخی خودشان روایت کنی و اگر غافل بشوی، منطق داستان فرومی پاشد.

نوجوانانی را می شناسم که بهتر از بزرگ سالان کتاب می نویسند

از عباس دنیاگیریان درباره نگاهش به بچه ها و نوجوانانی که این روزها اقدام به چاپ کتاب می نمایند و درستی و غلطی این اقدام گفت: اگر کودک و نوجوان به عصای بزرگ ترها کار می نمایند و پدر یا مادر دست روی کار کودک برده اند، موضوع تفاوت دارد اما اکنون بچه ها و نوجوانانی را می شناسم که کتاب های خوبی می نویسند که از بسکمک از بزرگ سالان کتاب هایشان بهتر است اما جدی گرفته نمی شوند. من در جشنواره مهرگان داور بودم و نزدیک به 2 هزار کتاب بچه ها و نوجوانان نوشته بودند که تعداد 65 کتاب بالا آمده بود و این ها را داوری کردیم، به نظر من 20 نفر از این ها نویسنده هستند، اگر حمایت شوند.

وی اضافه کرد: اکنون دختری در خراسان رضوی هست به نام اندیشه جوان که خودش می نویسد و کار می نماید، حالا ممکن است بگوییم کودک یا نوجوان دچار غرور یا زودباوری نسبت به هنر می شود اما به هرحال یک نویسنده باید خیلی مطالعه کند و بشناسد. بعضی ذاتاً خلاق اند و به خاطر زیاد خواندن رمان، فضا را خوب می شناسند و اشکالی ندارد نوجوان آثار چاپ شده داشته باشد. نمایشنامه نویس های زیادی داریم که در 18 سالگی نویسنده شده اند. این ها سرمایه های آینده ما هستند.