فیلم بنفشه آفریقایی؛ جذاب و غافلگیرکننده؟! - آفتاب صبا

با تور افریقای جنوبی یه جذابترین کشور قاره آفریقا سفر کنید، ترکیبی از سافاری های دلنشین و اقامت در هتل های لوکس را در این سفر پر هیجان تجربه کنید.

گلاره محمدی| شاید عده ای تصور می کردند پس از موانع بسیاری که برای اولین فیلم مونا زندی حقیقی یعنی عصر آدینه ایجاد کردند و به فیلمی که علیرغم نمایش در جشنواره و دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول، اجازه اکران عمومی ندادند، فیلم دوم این کارگردان فیلمی خنثی است یا از حساسیت ویژه ای برخوردار نیست که اینگونه نشد.

زندی با دست گذاشتن روی موضوعی انسانی - اخلاقی موقعیت زنی را به تصویر می کشد که عرف، سنت و سایر قواعد دست و پاگیر در جامعه ما (خصوصاً محیط محدود و بسته یک شهرستان) در تصمیمی که می گیرد خللی ایجاد نمی نماید و در یک کلام به خاطر حرف مردم، از باور خود دست نمی کشد.

داستان یک خطی فیلم جذاب و غافلگیرنماینده است؛ شکو (فاطمه معتمدآریا) تصمیم گرفته همسر سابقش فریدون (رضا بابک) را از خانه سالمندان به خانه همسر فعلی اش (سعید آقاخانی) بیاورد و هرسه با هم زندگی نمایند.

این موقعیت که به خودیِ خود حساس و سئوال برانگیز است چگونه باید نمایش داده گردد که هم درونمایه ملتهبش را حفظ کند و هم به دام خودسانسوری و محافظه کاری نیفتد؟ اینجاست که سویه اخلاقی فیلم خود را نشان می دهد و کُنِشِ شخصیت محوری شکو در مواجهه با رفتاری که فرزندانش با پدرشان داشته اند، تاثیرگذار جلوه می نماید.

اما ماجرا به همین جا ختم نمی گردد. با اینکه شکو و رضا توافق نموده اند که فریدون با آن ها زندگی کند، اما این همزیستی از حرف تا عمل با چالش های متعددی روبروست؛ زنده شدن رگه هایی از عشق دیرین (یا عشق میانسالی) میان فریدون و شکو و در ادامه حسادت یا عدم تاب آوری این احساسات از سوی رضا، طبیعی و اجتناب ناپذیر است و در این جهت شکو نه تنها از تصمیمش پشیمان نیست که کوشش می نماید از یکسو گذشته را با بیان کردن حقایقی ترمیم نموده و رابطه حال حاضر را با رضا را نیز تقویت کند.

آنچه برای شکو اهمیت دارد کارِ درست است کاری که به آن باور و اعتقاد دارد، نه از قضاوت شدن واهمه ای دارد و نه احساساتش مانع از آن می شوند تا نتواند تصمیم درست را بگیرد. (به صحنه مواجهه شکو با نوه اش در مراسم خاکسپاری فریدون دقت کنید با آنکه درجایی بیقرار دیدن او بوده و برایش هدیه خریده، ولی کوشش می نماید اندازه نگه دارد و در عین ابراز علاقه کردن ذره ای از اقتدارش مخدوش نگردد)

حضور رضا بابک بعد از سال ها بر پرده سینما ارزشمند است و این حسرت را برای مخاطب به همراه دارد که چرا سینمای ایران آنطور که باید و شاید قدرش را ندانسته، سعید آقاخانی باز هم در نقشی جدی خوش درخشیده و فراز و فرود ها و درگیری های شخصیتی پیچیده را با قدرت به نمایش گذاشته و فاطمه معتمدآریا که حقیقتاً هیچ جایگزینی برایش نمی توان تصور کرد، کسی که عاشق است، منفعل نیست، جهتش را خودش انتخاب می نماید و کوشش می نماید همواره سمتِ درستِ انتخاب ها بایستد و پای تصمیمی که گرفته می ایستد.

در کنار همه آنچه به اجمال گفته شد، نمی توان از موسیقیِ همراه و درعین حال تاثیرگذار پیمان پزدانیان و فیلمبرداری بی نقص فرهاد صبا سخن نگفت، چراکه این دو مولفه در ایجاد ارتباطی ناگسستنی میان فیلم و تماشاگر نقش ویژه ای را ایفا نموده اند.

منبع: سینما سینما