برندبازی در بوتیک لیگ برتر فوتبال! - آفتاب صبا

به گزارش خبرنگاران، فوتبال ایران مسائل ریز و درشت کم ندارد؛ از بدهی های کلان به افراد و سازمان های مختلف گرفته تا حق پخشی که صدا و سیما به فوتبال نمی دهد و استادیوم های نا امن که همین چند روز قبل جان یک طرفدار خردسال را گرفت.

در این بین لباس تیم های ایرانی هم داستان های خاص خودش را دارد. باشگاه های ایرانی که به خاطر نبودن قانون حق نشر نمی توانند از فروش پیراهن درآمد چندانی کسب نمایند، به نظر می رسد بیشتر برای در امان ماندن از سرما و برهنه نبودن و همچنین برای اینکه بازیکنان در زمین هم تیمی هایشان را راحت تر پیدا نمایند، اقدام به تهیه لباس می نمایند.

چند روز قبل باشگاه سپاهان بعد از رونمایی از دومین لباس این فصلش خاطرنشان کرد که پیراهن تیم فوتبال بزرگسالان یک بار دیگر و در نیم فصل دوم تغییر می نماید. سپاهانی ها در تمریناتشان هم تنوع طلبی شان را به رخ کشیدند و بازیکنان این تیم روی پیراهن هایی با برند آل اشپورت، کاورهایی با برند ایرانی استارت به تن نموده اند، در حالی که سپاهان فقط با برند آل اشپورت قرارداد دارد و تیم های پایه اش از برندهای دیگر استفاده می نمایند.

چند روز قبل هم تصاویری از تمرینات تراکتور منتشر شد که در اگر کسی نمی دانست فکر می کرد چند تیم به صورت مشترک با هم تمرین نموده اند. تراکتوری ها که در مسابقه هایشان از لباسی با برند آدیداس استفاده می نمایند، علاقه ای ندارند که در تمرینات هم لباس آدیداس بپوشند و فقط در تمریناتشان از فراوری داخلی حمایت و از دو برند یوسف جامه و مجید استفاده می نمایند.

غلامرضا صادقیان، مدیرعامل این باشگاه در واکنش به نقدها از استفاده اعضای این تیم از لباس های چند برند محتلف اظهار نموده بود: هیچ مسئله ای ندارد که یک تیم در تمرینات از لباس شرکت دیگری استفاده کند. قراردادی که یک باشگاه با یک شرکت برای بحث تأمین البسه یا اسپانسری امضا می نماید، متعلق به بازی های رسمی است.

باشگاه آرسنال تا سال 2013 با برند نایکی همکاری می کرد اما از سال 2014 قرارداد جدید با پوما امضا کرد. تصور کنید اگر باشگاه آرسنال می خواست طبق استدلال صادقیان عمل کند باید در سال 2014 و در بازی های رسمی از برند پوما استفاده می کرد اما چون لباس های نایکی در انبارشان مانده بود در تمرینات از لباس های این شرکت استفاده می کردند. وقتی که این لباس ها بنا بر گذشت زمان تجزیه و از چرخه طبیعت خارج می شدند می توانستند در تمریناتشان هم از برند پوما استفاده نمایند اما این اتفاق هیچ وقت نیفتاد چون آن جا برنامه تلویزیونی داستان های باورنکردنی دیگر پخش نمی گردد.

تمرینات نساجی هم وضعیت مشابهی دارد؛ لباس این تیم در مسابقات رسمی را برند استارت فراوری می نماید و بازیکنان در تمرین هم از همین پوشاک به تن می نمایند اما کاورهای تمریناتشان از برند مجید است و اعضای کادر فنی هم از برند آل اشپورت استفاده می نمایند.

در حالی که در تیم های مطرح جهان حتی جزئی ترین نکات در طراحی پیراهن مورد توجه قرار می گیرد و برندها حتی برای رنگ سرآستین ها هم بر اساس هویت و تاریخ باشگاه طراحی می نمایند در ایران فعلا ناچاریم سقف انتظاراتمان را پایین بیاوریم و از باشگاه ها بخواهیم حداقل در بازی های رسمی و تمرینات فقط از یک برند استفاده نمایند.

سوال بعدی این است که قرارداد باشگاه ها با این برندها به چه صورتی بسته می گردد که بدون نگرانی می توانند از برندهای مختلف استفاده نمایند؟