کشف نزدیک ترین سیاه چاله بزرگ به زمین به وسیله تلسکوپ فضایی هابل - آفتاب صبا

ویژگی های سیاه چاله

این سیاه چاله حدود 8,200 برابر جرم خورشید ماست. این مقدار بسیار بزرگ تر از سیاه چاله های کوچک است که جرم آنها بین 5 تا 100 برابر خورشید است، اما به مقدار سیاه چاله های فوق العاده بزرگ که می توانند میلیون ها یا میلیاردها برابر جرم خورشید باشند، بزرگ نیست.

برای مقایسه، نزدیک ترین سیاه چاله کوچک به زمین به نام گایا-بی اچ1 (Gaia-BH1) در فاصله 1,560 سال نوری از زمین واقع شده است.

محل قرارگیری سیاه چاله تازه

سیاه چاله تازه در گروهی از حدود ده میلیون ستاره به نام اومگا قنطورس (Omega Centauri) واقع شده است. این خوشه در حدود 18,000 سال نوری از زمین فاصله دارد.

سیاه چاله ای که رشدش متوقف شده

این سیاه چاله به نظر می رسد که رشدش متوقف شده است. این موضوع ایده ای را تقویت می نماید که اومگا قنطورس به جای مانده یک کهکشان باستانی است که به وسیله کهکشان راه شیری ما بلعیده شده است.

بعلاوه نشان می دهد که اومگا قنطورس در واقع هسته یک کهکشان کوچک است که رشد آن زمانی که راه شیری آن را جذب کرد، متوقف شد. اگر این اتفاق نمی افتاد، ممکن بود سیاه چاله به یک سیاه چاله فوق العاده بزرگ تبدیل گردد، مشابه سیاه چاله بزرگ راه شیری، قوس ای* (Sagittarius A*).

مقدار های مختلف سیاه چاله ها

دانشمندان مدت هاست که می دانند سیاه چاله ها در مقدار های مختلف وجود دارند. سیاه چاله های با جرم ستاره ای زمانی شکل می گیرند که ستارگانی حداقل هشت برابر مقدار خورشید ما فروپاشی نمایند. اما منشأ سیاه چاله های فوق العاده بزرگ باید متفاوت باشد، زیرا هیچ ستاره ای به مقدار ای بزرگ نیست که بتواند فروپاشی نموده و جرمی باقی بگذارد که میلیون ها برابر جرم خورشید باشد.

تولد سیاه چاله های فوق العاده بزرگ

دانشمندان چنین تصور می نمایند که سیاه چاله های فوق العاده بزرگ به وسیله یک سری ادغام های سیاه چاله های بزرگ شکل می گیرند و رشد می نمایند. این ایده با کشف امواج گرانشی، که نوساناتی در فضا-زمان ناشی از ادغام سیاه چاله ها هستند، پشتیبانی می گردد.

این فرایند ادغام و تفاوت قابل توجه در مقدار بین سیاه چاله های با جرم ستاره ای و سیاه چاله های فوق العاده بزرگ نشان می دهد که باید گروهی از سیاه چاله های با جرم میانی وجود داشته باشد.

دشواری در کشف سیاه چاله های با جرم میانی

با این حال، سیاه چاله های با جرم میانی که چند صد تا چند هزار برابر جرم خورشید هستند، به سختی قابل کشف هستند. مانند تمام سیاه چاله ها، آنها مرزهایی به نام افق رویداد دارند.

افق رویداد جایی است که جاذبه سیاه چاله به قدری قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند. این موضوع باعث می گردد سیاه چاله ها نامرئی باشند مگر اینکه ماده ای در نزدیکی آنها برای مصرف وجود داشته باشد که با گرم شدن بدرخشد.