چگونه بر احساس تنهایی و انزوا غلبه کنیم؟ - آفتاب صبا

تنهایی فقط یک احساس ذهنی نیست. اگر به آن توجه نشود، می تواند به سلامت جسمی و روانی شما آسیب جدی برساند و همه جنبه های زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. شواهد نشان می دهد که اگر درست به این مسأله پرداخته نشود، تنهایی می تواند منجر به بروز مسائلی مانند اعتیاد، تضعیف سیستم ایمنی و حتی افسردگی شود.

لازم نیست که به تنهایی از پس آن برآیید. اگر احساس می کنید ارتباط شما با دیگران کم رنگ شده است، در این مقاله از خبرنگاران مگ چند روش برای مقابله با تنهایی و انزوا آمده که به شما در این راستا یاری زیادی می نمایند.

تنهایی و تأثیرات آن

تنهایی یک تجربه همگانی بین همه انسان ها است که می تواند همانند بیماری های جسمی روی ما تأثیرات منفی بگذارد. تنها بودن یک تجربه طبیعی انسانی است، اما احساس تنهایی در طولانی مدت می تواند برای سلامتی ما مضر باشد. روان شناسان تنهایی را از جهات مختلف تعریف می نمایند و اغلب بسته به مدت زمان آن، آن را به دسته بندی هایی تقسیم می نمایند.

با این حال اساسا، بیشتر متخصصان اتفاق نظر دارند که تنهایی، اگرچه یک تجربه مشترک انسانی است، اما احساسی ناخواسته و آسیب زاست که می تواند هم بر سلامت جسمی و هم سلامت روانی ما تأثیرات نامطلوب بگذارد. مطالعات اخیر همچنین نشان داده که تنهایی می تواند بر عملکرد سیستم ایمنی بدن تأثیرات نامطلوب بگذارد، کیفیت خواب را کاهش دهد و ما را در معرض خطر بروز بیماری های قلبی قرار دهد.

مطالعه دیگری که بر روی آثار تنهایی صورت گرفت هم نشان داد که تنهایی به میزان قابل توجهی خطر مرگ و میر زودرس را در افراد افزایش می دهد، حتی بیشتر از سایر فاکتورهای سلامتی.

پژوهشی که بر روی بزرگسالان 45 سال به بالا در ایالات متحده انجام گرفت حاکی از این بود که تقریبا یک سوم پاسخ دهندگان تنها شناخته شده اند. تحقیقات صورت گرفته بر روی بچه ها و بزرگسالان هم حاکی از آن است که درصد قابل توجهی از پاسخ دهندگان 17 تا 25 ساله تنهایی را تجربه نموده اند.

پژوهشی دیگر که توجه رسانه ها را به خود جلب کرد ادعا کرد که 35 سالگی سن اوج احساس تنهایی در مردان است. به طور خلاصه، به نظر می رسد که هیچ گروه سنی از روبروه با این احساس مخرب در امان نیست.

تنهایی را بپذیرید واکنش مناسب نشان دهید

جان کاسیوپو، استاد برجسته روان شناسی دانشگاه شیکاگو، مطالعات گسترده ای در زمینه تنهایی انجام داده است. اینکه به چه دلایلی این احساس را تجربه می کنیم، تنهایی می تواند چه تأثیراتی بر ما بگذارد و برای مقابله با آن چه کارهایی می توانیم انجام دهیم.

پروفسور کاسیوپو اظهار می دارد که جامعه ما به طور روزافزونی به فردگرایی و خودکفایی اهمیت می دهد؛ همین مسأله می تواند تا حدود زیادی افراد را به سمت انزوا و تنهایی سوق دهد و موضوع بعد این است که زمانی که فردی با پدیده تنهایی روبرو می شود به پذیرفتن این تجربه و بهره بردن از آن، به هر قیمت ممکن سعی دارند در سریع ترین زمان ممکن از شر آن راحت شوند.

پروفسور کاسیوپو همچنین معتقد است که امروزه شما هیچ گاه نمی توانید کسی را ببینید که درباره احساس تنهایی اش صحبت کند و این مسأله به این دلیل است که در جامعه امروزی با دید منفی و تحقیرآمیز به پدیده تنهایی نگریسته می شود. در واقع از دیدگاه جامعه تنهایی به معنای بازنده بودن در بازی زندگی یا ضعیف و دست و پا چلفتی بودن فرد است. این مسأله واقعا جای تأسف دارد، زیرا به آن معناست که احتمال اینکه فرد احساس تنهایی خود را انکار کند، بسیار بالا است و این اصلا منطقی نیست.

کاسیوپو همچنین بر این باور است که انکار، کاری جز تشدید احساس تنهایی نمی نماید و ممکن است منجر به بروز استراتژی های مقابله ای مانند کوشش برای انزوای بیشتر شود. بنابراین، اولین قدم برای مبارزه با تأثیرات منفی این حالت عاطفی این است که تشخیص دهیم آنچه احساس می کنیم تنهایی است.

قدم دوم درک آثار تنهایی روی سلامت روان، بدن و رفتار شما است.

این مسأله که انسان به عنوان عضوی از یک گونه اجتماعی احساس انزوا کند، خطرناک است. زیرا در این شرایط مغز وارد حالت دفاعی شده و این امر تأثیرات ناخواسته و ناشناخته ای روی افکار و عملکرد ما نسبت به دیگران به همراه دارد.

هنگامی که احساسات خود را تشخیص دادیم و آن را پذیرفتیم و فهمیدیم که تنهایی می تواند به طور جدی بر سلامت روحی و جسمی و همچنین رفتار ما تأثیر بگذارند، پروفسور کاسیوپو به ما توصیه می نماید تا با ایجاد و تقویت ارتباطات خود به احساس تنهایی خود پاسخی مثبت بدهیم.

وی شرح می دهد: با برقراری رابطه با کسی که می توانید به او اعتماد کنید و او هم در مقابل می تواند به شما اعتماد کند، روابط صمیمانه ای را شکل دهید. شما می توانید به راحتی با به اشتراک گذاشتن لحظات خوبتان با دوستان و خانواده روابط مشترکتان را توسعه دهید. ارتباط جمعی را هم می توان با تبدیل شدن به چیزی بزرگتر از خود ارتقا داد، مثل عضویت در گروه یا داوطلب شدن برای کاری که از آن لذت می برید.

رسانه های اجتماعی را کنار بگذارید

رسانه های اجتماعی معمولا اولین راه چارهی است که وقتی تنها می شویم به ذهنمان خطور می نماید. علاوه بر این به نظر می رسد که رسانه های اجتماعی یک راه چاره سریع و آسان هم باشند. با این حال، بسیاری از مطالعات نشان داده اند که شبکه های اجتماعی، اگرچه ممکن است توهمی از ارتباط را به شما بدهند، اما در واقع ما را تنهاتر و منزوی تر می نمایند.

ممکن است رسانه اجتماعی اولین درگاه تماس ما باشد، اما در واقع ما را منزوی تر می نماید.

در پژوهشی که سال گذشته در مجله طب پیشگیری آمریکا منتشر شد ادعا شده که کاربران شبکه های اجتماعی نسبت به همسالانی که وقت کمی را به شبکه های آنلاین اختصاص می دهند احساس انزوای بیشتری دارند.

در کتاب تنهایی با هم، شری ترکل، روان شناس اجتماعی استدلال می نماید که احساس ارتباط بیش از حد ناشی از شبکه های اجتماعی باعث می شود که افراد در زندگی آفلاین از یکدیگر فاصله بگیرند و از ارتباطات خود لذت کافی را نبرند.

دکتر ترکل می افزاید: انتظار ما از فناوری بیشتر و به همان نسبت از یکدیگر کمتر شده است. من از خودم می پرسم چرا این رخ داده است؟ در حقیقت معتقدم این مسأله به این دلیل است که فناوری با دست گذاشتن روی نقاط ضعف و آسیب پذیری های انسانی ما را مجذوب خود می نماید و حقیقت این است که درباره تنهایی و روابط، ما بیشتر از همه حوزه ها آسیب پذیر هستیم. انسان های تنهایی که از صمیمیت می ترسند.

برای تشکیل یک شبکه پشتیبانی واقعی که به ما یاری کند تنهایی را از بین ببریم، باید به خارج از رایانه ها و تلفن های همراه خود نگاه کنیم و در عوض پیوند خود را با خانواده، دوستان و جامعه تقویت کنیم.

دکتر گای وینچ روان شناس به ما توصیه می نماید که با ترس ها و تردیدهایمان روبرو شویم و اولین گام را برای برقراری ارتباط یا احیای رابطه خود با دیگران برداریم. او پیشنهاد می دهد که وقتی با دیگران ارتباط برقرار می کنیم، پیام های مثبت ارسال کنیم، نه مطالب و پیام های منفی و همچنین بازه های زمانی مشخصی را برای این رویدادهای اجتماعی مشخص کنیم.

به عنوان مثال، ارسال پیامی مانند دلم برایت تنگ شده، اگر موافقی یکشنبه آینده برای صرف قهوه همدیگر را ببینیم. به احتمال زیاد مؤثرتر از این است که بگویید: هی، پارسال دوست سال جاری آشنا.

به گفته هلنا بکلوند واسلینگ، استاد دانشگاه علوم پزشکی نیویورک در سیکاروز، دلیل دیگر برای اینکه ارتباط رو در رو نسبت به تماس آنلاین رجحان دارد این است که انسان برای تجربه احساس راحتی و ارتباط احتیاج به لمس و تماس فیزیکی دارد.

مطمئنا نباید در خیابان به راحتی با غریبه ها ارتباط برقرار کنید، اما دریافت دست پدر یا مادر یا در آغوش کشیدن یک دوست، می تواند تأثیرات شگفت انگیز بی شماری برای سلامت روان ما داشته باشد. لمس همچنین ابزاری است برای برقراری ارتباط؛ برای ارسال پیام درباره حالات احساسی ما.

حیوانات خانگی می توانند به شما یاری نمایند

بعضی از مطالعات نشان می دهد که در مواقعی که امکان ارتباط انسانی میسر نیست، لذت بردن از حضور یک حیوان خانگی می تواند تا حدود زیادی برای شما مفید باشد.

مطالعه ای که به تازگی در رابطه با این موضوع صورت گرفته، نشان می دهد که داشتن یک حیوان خانگی همانند گربه می تواند تا حدود زیادی به کاهش خطر مرگ زودرس یاری کند؛ به ویژه در افرادی که به تنهایی زندگی می نمایند یعنی گروهی که بیشتر از همه در معرض خطر تنهایی ناتوان نماینده، قرار دارند.

تحقیقات قبلی همچنین نشان داده است که صاحبان حیوانات خانگی عموما مهارت های اجتماعی و ارتباطی بهتری دارند و بیشتر به فعالیت های اجتماعی می پردازند.

حیوانات می توانند ارتباط خوب و سرشار از محبتی با انسان برقرار نمایند و مراقبت از یک حیوان خانگی، با بیرون بردن آن برای پیاده روی یا مراجعه به دامپزشک، می تواند مانع بروز کم تحرکی در فرد شود و همچنین فرصتی برای دیدار با افراد جدید هم فراهم کند.

اگر برای شما چنین به نظر می رسد که حیواناتی مانند سگ یا گربه بیش از حد دست و پا گیر بوده یا گران هستند، می توانید به حیوانات کوچکتر که عمدتا بدون سر و صدا و بسیار ارزان تر هستند فکر کنید، مانند ماهی، حلزون یا همستر.

یک مطالعه که در سال 2016 صورت گرفته، نشان داد که افراد مسنی که از آن ها خواسته شد از چند جیرجیرک به عنوان حیوانات خانگی نگهداری نمایند کمتر دچار افسردگی شدند و در طی 8 هفته پس از آغاز آزمایش عملکرد شناختی آن ها بهتر شده بود.

علاوه بر این شما می توانید در یک پناهگاه حیوانات داوطلب شوید یا پیشنهاد دهید که از حیوانات خانگی دوستان و آشنایان خود در هنگام تعطیلات مراقبت کنید تا از مزایای مشابه برخوردار شوید و روابط اجتماعی خود را بهبود ببخشید.

جور دیگر به قضیه نگاه کنید

اگر هیچ گریزی از تنها ماندن ندارید و این مسأله باعث می شود که احساس تنهایی کنید، سعی کنید آن تنهایی را به خلوت خود تبدیل کنید و از آن در جهت منافع خود بهره ببرید. وقتی مجبورید مدتی را به تنهایی سر کنید، چرا این دوره زمانی را به فرصتی برای خودسازی تبدیل نکنید؟ در این دوره می توانید خود را بهتر بشناسید، به آرامش درونی برسید و مهارت های جدید را بیاموزید.

در یک مطالعه که توسط روان شناس بالینی، امی روکاچ صورت گرفته، مطرح شده است که پذیرش و تأمل یکی از روش های تبدیل تأثیرات منفی تنهایی به نگرش مثبت تر است. نویسنده این رویکرد را این گونه تعریف می نمایند: استفاده از فرصت تنها بودن و آگاهی از ترس ها، آرزوها و احتیاجهای خود به عنوان مهم ترین ابزار برای کنار آمدن با تنهایی.

روکاچ شرح می دهد که وقتی یاد بگیریم از تنهایی استقبال کنیم و از آن به نفع خود استفاده کنیم، می توانیم از تنهایی و اثرات منفی آن جلوگیری کنیم.

در پرداختن به تنهایی، محققان علاوه بر این پیشنهاد می نمایند که مراقبه ذهن آگاهی می تواند در این زمینه مفید باشد، زیرا با کاهش عملنمودهای شناختی ناسازگار، احساس ذهنی تنهایی را کاهش دهد.

بنابراین، اگر تنها هستید و احساس تنهایی می کنید، فکر خوبی است که یک فنجان چای برای خودتان درست کنید، یک موسیقی مراقبه و آرامش بخش بگذارید و قبل از هر چیز از فرصت دوست شدن با خود لذت ببرید.

سعی کنید به تنهایی به عنوان یک پدیده خوب نگاه کنید. برای آن جا باز کنید و به خاطر داشته باشید که کوشش و یادگیری مهارت کنار آمدن با تنهایی می تواند به ما یاری کند تا از تنهایی عبور کنیم و روابط خود را با دیگران بهبود بخشیم.

منبع: Medical News Today