گزارش، فرایند انتخابات آمریکا چگونه است؟ - آفتاب صبا

گروه بین الملل خبرنگاران- انتخابات ریاست جمهوری آمریکا روز 3 نوامبر 2020 برای انتخاب چهل و ششمین رئیس جمهور این کشور برگزاری خواهد شد.

مسئله اصلی انتخابات 2020

مسئله اصلی انتخابات، در یک کلمه دونالد ترامپ است و اینکه آیا او به عنوان رئیس جمهور مستقر می تواند بار دیگر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود یا خیر. همه نگاه ها به حزب دموکرات دوخته شده و نامزدی که آنها خاتمه برای رقابت با ترامپ معرفی می کنند.

سال 2016، ترامپ با راه اندازی یک کمپین سیاسی علیه هیلاری کلینتون توانست در ایالت های خاکستری مانند کارولینای شمالی و فلوریدا پیروز شود. علاوه بر این، تبلیغات ترامپ در ایالت هایی مانند پنسیلوانیا، ویسکانسین و میشیگان که به دیوار آبی شهرت یافته بودند هم جواب داد و او توانست در انتخابات 2016 به پیروزی برسد. اما این بار مسائل انتخابات و نامزدها متفاوت هستند و تعیین نیست که ترامپ باز هم بتواند همان کار را انجام دهد.

مسئله اصلی مرتبط با انتخاب مجدد ترامپ در حال حاضر این است که رقیب او در این رقابت چه کسی خواهد بود. آنچه تعیین است این است که یک سیاستمدار از حزب دموکرات باید با ترامپ رقابت کند، اما تعیین اینکه این رقیب چه کسی است از طریق یک رأی گیری دیگر که به انتخابات مقدماتی مشهور است انجام خواهد شد.

رقابت های درون حزبی

انتخابات مقدماتی، در واقع رأی گیری است که بین نامزدهای حزب برای تعیین نامزد آن حزب جهت رقابت با رئیس جمهور مستقر انجام می شود. در حال حاضر برنی سندرز، پت بوته جج، الیزابت وارن، جو بایدن، ایمی کلوبچار، اندرو یانگ، دیوال پاتریک، جان دیلانی، مایکل بنت، مایکل بلومبرگ، تام استایر و تولسی گابارد نامزدهایی هستند که در حال حاضر در این گردنه رقابت قرار دارند.

در قانون اساسی آمریکا فرایند این رأی گیری تعیین نشده و احزاب سیاسی آمریکا گاهاً فرایندهای دلخواه خودشان را برای برگزاری این رأی گیری ها در پیش می گیرند. برخی از ایالت ها فقط انتخابات مقدماتی برگزار می کنند، برخی دیگر از طریق برگزاری مجمع های حزبی پیروز هر ایالت را تعیین می کنند و برخی ایالت ها هم از ترکیبی از این دو روش استفاده می کنند.

در مجمع های حزبی، رأی دهندگان به جای رفتن پای صندوق های رأی در جلساتی که در اماکنی مانند مدارس، کتابخانه، مراکز شهری و غیره برگزار می شود شرکت کرده و نامزد مورد نظرشان را انتخاب می کنند. نتایج این نشست ها یا نتایج رأی گیری ها به دفتر حزب در ایالت ارسال می شود و در آنجا تعداد وکلای انتخاباتی که از هر نامزد حمایت می کنند تعیین می شود. وکلای انتخاباتی در واقع سیاستمدارانی هستند که به نیابت از رأی دهندگان به نامزد حزب رأی می دهند.

نامزدها برای اینکه بتوانند به عنوان نامزد حزب در انتخابات نهایی معرفی شوند باید از حمایت 1991 وکیل انتخاباتی برخوردار شوند. هر ایالت، با توجه به میزان جمعیتش، سهم تعیینی از این وکلای انتخاباتی خواهد داشت. مثلاً سهم ایالت آیووا 41 وکیل انتخاباتی است. تعداد وکلای برخی ایالت ها بیشتر است مثلا ایالت تگزاس 228 وکیل انتخاباتی و کالیفرنیا 415 وکیل دارد.

این فرایند رأی گیری تا ژوئن 2020 در تمام ایالت های آمریکا برگزار می شود تا خاتمه در اواسط ماه ژوئن در جلسه مجمع حزب ملی دموکرات، نامزد این حزب برای رقابت با ترامپ انتخاب و معرفی شود.

فردی که بتواند در این جلسه از حمایت 1991 وکیل انتخاباتی برگزار شود، نامزد حزب دموکرات خواهد بود.

انتخابات مقدماتی روز 3 فوریه با برگزاری انتخابات درون حزبی در ایالت آیووا شروع شد. در این انتخابات پیت بوتجج با بیشتریت اندک آرا بر برنی ساندرز پیروز شد. روز 11 فوریه انتخابات نیوهمپشایر برگزار گشت و طی آن سناتور برنی سندرز با کسب بیش از 26 درصد آرا پیروز شد پیت بودجج با کسب 24 درصد آرا دوم شد.

در انتخابات ایالت نوادا هم سندرز با کسب بیش از 55 درصد آرا رتبه نخست را به دست آورد و جو بایدن با کسب تنها 19.8 درصد آرا در رتبه دوم قرار گرفت.

در انتخابات نهایی چه کسانی می توانند رأی دهند؟

بعد از تعیین شدن نامزد حزب دموکرات انتخابات نهایی روز سوم نوامبر برگزار می شود. بیش از 224 میلیون نفر در آمریکا در سن رأی قرار دارند. نتایج نظرسنجی هایی که مرکز نظرسنجی پیو منتشر کرده نشان می دهد شرکت کنندگان در انتخابات 2020 از هر زمان دیگر جوان تر و متنوع تر هستند. سال 2016، یک سوم از واجدان شرایط رأی در انتخابات شرکت کردند یا از شرکت آنها جلوگیری به عمل آمد.

فرایند انتخابات

رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور آمریکا به صورت مستقیم با رأی مردم انتخاب نمی شوند، بلکه توسط افرادی موسوم به الکتورها (گزینندگان) و طی فرایندی موسوم به مجمع گزینندگان (الکترال کالج) (Electoral college) صورت می گیرد. در واقع، مردم در انتخابات به این الکتورها رأی می دهند.

مجمع گزینندگان، در واقع شامل 538 الکتور است که هر 4 سال یکبار برای انتخاب رئیس جمهور تشکیل می دهند. فردی که بتواند 270 رأی الکتور را به دست بیاورد، پیروز انتخابات اعلام می شود و به عنوان رئیس جمهور به کاخ سفید راه پیدا می کند.

تعداد الکتورهای هر ایالت، مجموع تعداد کنندگان آن ایالت در مجلس سنا و مجلس کنندگان آمریکا است. کنگره آمریکا در حال حاضر شامل 100 کننده مجلس سنا و 435 کننده مجلس کنندگان آمریکا است (مجموع این الکتورها 535 نفر می شود و سه الکتور هم برای منطقه کلمبیا موسوم به دی سی DC در نظر گرفته شده است.)

انتخاب خود الکتورها یک فرایند دو مرحله ای است. در مرحله اول، احزاب سیاسی در هر کدام از ایالت ها مدتی قبل از انتخابات عمومی، الکتورهای بالقوه خودشان را انتخاب می کنند. در مرحله دوم، در روز انتخابات، رأی دهندگان در هر ایالت، با رأی دادن به نامزدهای رئیس جمهور، الکتورهای خودشان را انتخاب می کنند. نام الکتورها ممکن است روی برگه های رأی، زیر نام نامزدهای ریاست جمهوری رأی شده باشد و ممکن هم هست که نام آنها درج نشده باشد که این موضوع به قوانین انتخاباتی در هر ایالت بستگی دارد.

در قانون اساسی آمریکا هیچ بند یا قانونی وجود ندارد که الکتورها را ملزم کند رأی خودشان به نامزدهای ریاست جمهوری را طبق آرای مردمی بدهند. با وجود این، برخی از ایالت ها الکتورهای خودشان را ملزم کرده اند در رأی دادن به نامزدهای انتخابات، عیناً مطابق با رأی مردم عمل کنند که به آنها الکتورهای متعهد گفته می شود. غالبا الکتورها در روز انتخاب نهایی (در ماه دسامبر) به نامزدی رای می دهند که بیشتریت رای دهندگان ایالتی آنها، انتخاب آن نامزد را توقع دارند.

به واقع با توجه به اینکه اعضای کالج انتخاباتی توسط حزبی برگزیده می شود که بیشترین رأی را در ایالت مورد نظر به دست آورده است، کمتر اتفاق می افتد که این اعضا رأیی مغایر با آنچه که حزب پیروز در انتخابات ایالتی مورد نظر دارد بدهند.اما بارها اتفاق افتاده است که اعضای کالج های انتخاباتی در روز رای گیری برای رئیس جمهور (در دسامبر)،به نامزدی غیر از آنچه که انتظار می رفته است رای داده اند و به عبارت دیگر خلف وعده کرده اند.

زمان بندی انتخابات

فرآیند انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، از نظر زمان بندی معمولا شامل مراحل زیر است:

در فصل بهارِ یکسال پیش از برگزاری انتخابات، نامزدها، قصد خود را برای ورود به این رقابت ها به صورت رسمی اعلام می کنند.

در فصل تابستانِ یکسال پیش از برگزاری انتخابات تا بهار سال بعد (فصل بهارِ سال برگزاری انتخابات) کارزارهای انتخاباتی و مناظرات حزبی در سطح ایالتی برگزار می شود و نامزدها تلاش می کنند با تبلیغات، اعلام سیاست ها و انتقاد از رقبای درون حزبی، اقبال اعضای حزب شان را به خود جلب کنند.

از ژانویه (دی ماه) تا ژوئن (خرداد ماه) سالِ برگزاری انتخابات، انتخابات ایالتی درون حزبی برای انتخاب کنندگان حزبی - که نهایتا در مجمع ملی شرکت می کنند - برگزار می شود.

از جولای (تیرماه) تا اوایل سپتامبر (شهریور ماه) سالِ برگزاری انتخابات، احزاب آمریکایی مجمع ملی خود را برگزار کرده و طی آن کنندگان حزبی منتخب از ایالت های مختلف، نامزد نهایی حزب را برای رقابت های ریاست جمهوری انتخاب می کنند.

از سپتامبر (شهریور ماه) تا اکتبر (مهر ماه) سالِ برگزاری انتخابات، کارزارهای تبلیغاتی و مناظرات نامزدهای ریاست جمهوری این کشور برگزار می شود.

در اوایل نوامبر (آبان ماه) سالِ برگزاری انتخابات (سه شنبه پس از اولین دوشنبه ماه نوامبر)، انتخابات عمومی ریاست جمهوری برگزار گشته و شهفرایندان آمریکایی در هر ایالت به نامزدهای متقاضی عضویت در کالج الکترال رأی می دهند.

در اوایل دسامبر (آذر ماه) سالِ برگزاری انتخابات، اعضای کالج الکترال، برای انتخاب رئیس جمهوری و معاون رئیس جمهوری رأی می دهند.

اوایل ژانویه (دی ماه) سالِ بعد از برگزاری انتخابات، کنگره آمریکا به ریاست معاون وقت رئیس جمهوری این کشور، آرای کالج الکترال را شمارش می کند.

20 ژانویه (یکم بهمن ماه) سالِ بعد از برگزاری انتخابات، مراسم تحلیف رئیس جمهوری منتخب ایالات متحده آمریکا برگزار می شود.

شرایط نامزدها

رئیس جمهوری و معاون رئیس جمهوری برای دوره های چهارساله انتخاب می شوند. نامزدهای تصدی این سمت، علاوه بر اینکه باید متولد آمریکا و شهفرایند این کشور باشند، باید تا روز تحلیف، دستکم 35 سال سن و 14 سال ساکن ایالات متحده باشند. البته تصدی این سمت تنها برای دو دوره متوالی ممکن است.

همراهی نامزدهای ریاست جمهوری و معاونت ریاست جمهوری

در انتخابات ریاست جمهوری این کشور، هر یک از نامزدهای تصدی پست رئیس جمهوری، یک فرد را به عنوان نامزد معاونت رئیس جمهوری همراه خود دارند. در واقع نام های این دو تن به صورت لیستی است و نمی توان رئیس جمهوری را از یک لیست و معاون وی را از لیست دیگری انتخاب کرد.

انتخاب اعضای کالج الکترال

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در واقع شامل برگزاری 51 انتخابات مجزا در 50 ایالت به علاوه پایتخت این کشور است. در این 51 منطقه، رأی دهندگان به نامزدهای عضویت در کالج الکترال رأی می دهند - کسانی که از پیش وعده داده اند که به کدام یک از نامزدهای ریاست جمهوری رأی خواهند دارد؛ در واقع رأی دهندگان هنگام انداختن برگه رأی خود، در بیشتر ایالت ها، نام نامزدهای عضویت در کالج الکترال را نمی نویسند، بلکه برگه هایی را به صندوق رأی می اندازند که در روی آن نوشته رأی دهنده به فلان نامزد ریاست جمهوری. پس از برگزاری انتخابات محلی در 51 منطقه آمریکا، اعضای انتخاب شده، کالج الکترال را تشکیل می دهند.

در 48 ایالت آمریکا، وقتی که یک نامزد بتواند بیشتریت آرای شهفرایندان این کشور را کسب کند، تمامی سهمیه الکترال آن ایالت را آن خود می کند. برای مثال اگر 51 درصد شرکت کنندگان در انتخابات ایالت نیویورک به ترامپ (در واقع به افرادی که اعلام کرده اند که در کالج الکترال به ترامپ رأی می دهند) رأی دهند، تمامی سهمیه ایالت نیویورک در کالج الکترال به ترامپ (حامیان ترامپ) اختصاص پیدا می کند. تنها در دو ایالت نبراسکا و ماین، سهمیه ایالتی تاحدی براساس درصد رأی دهندگان توزیع می شوند.

ساکنان سرزمین های ماورای بحار آمریکا نقشی در انتخاب اعضای کالج الکترال ندارند، هرچند در رقابت های مقدماتی درون حزبی، هر کدام از این سرزمین ها، تعدادی کننده حزبی را به مجمع های ملی احزاب ارسال می کنند.

انتخاب رئیس جمهوری و معاونش توسط کالج الکترال

پس از تشکیل کالج الکترال، اعضای آن برای انتخاب رئیس جمهوری و معاونش تشکیل جلسه داده و رأی می دهند. اما هر کدام از اعضای کالج الکترال از پیش وعده داده اند که به چه کسانی برای ریاست جمهوری و معاونت رأی می دهند و در اغلب موارد، اعضای مجلس الکترال بر همین اساس رأی داده اند. به این ترتیب هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری که بتواند دستکم 270 رأی از مجموع 538 رأی کالج الکترال را کسب کند، به ریاست جمهوری این کشور انتخاب می شود.

نقش آفرینی کنگره در انتخابات ریاست جمهوری

اگر هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری نتواند بیشتریت آرای کالج الکترال را کسب کند، مجلس کنندگان آمریکا از بین سه نامزدی که بیشترین رأی را در کالج الکترال کسب کرده اند، یکی را به عنوان رئیس جمهوری انتخاب می کند. با این تفاوت که در مجلس کنندگان، کنندگان هر ایالت آمریکا، به صورت یکجا و در قالب یک رأی واحد به یکی از نامزدها رأی می دهند. برای انتخاب معاون رئیس جمهوری نیز، در این شرایط، سنای آمریکا از بین دو نفری که بیشتری رأی را در کالج الکترال کسب کرده اند، یکی را برای این سمت انتخاب می کند.

دیوان عالی آمریکا

اگر در فرآیند برگزاری انتخابات اعضای کالج الکترال در مناطق 51گانه آمریکا اختلافی به وجود بیاید - همانند انتخابات سال 2000 و مناقشه بر سر شمارش آرای ال گور و جورج بوش در ناحیه پالم بیچ ایالت فلوریدا - دیوان عالی آمریکا مسئولیت رسیدگی به موضوع مورد مناقشه را داشته و تصمیم مقتضی را اتخاذ می کند.