دغدغه زنده یاد کامبوزیا پرتوی برای روزهای کرونایی بچه ها ایرانی

به گزارش آفتاب صبا، برای پرتوی مساله اکران سینمای کودک از اهمیت زیادی برخوردار بود و آن را عامل پیش برنده چرخه تولید فیلم می دانست، با این حال در شرایطی که سالن های سینما به دلیل شیوع ویروس کرونا، به حالت تعطیل درآمده اند، پیشنهاد تقویت پلتفرم های توزیع فیلم را مطرح می کرد.

دغدغه زنده یاد کامبوزیا پرتوی برای روزهای کرونایی بچه ها ایرانی

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، پرتوی تا به امروز چهاربار پیروز به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه از جشنواره فیلم فجر شده و همچنین به عنوان یکی از نویسندگان پروژه سینمایی محمد رسول الله(ص) حضور داشته است. او درمورد شیوه نگارش این فیلمنامه گفته بود: در فیلمنامه محمد رسول الله(ص) آنچه مدنظرمان بود، تامل و تعقل بود تا احساسی نگری، وگرنه خیلی راحت می شد آن را در قالب یک داستان سرراست نوشت و احساسات را برانگیخت. ولی برای ما تعقل مهم تر بود. به همین دلیل این شیوه را انتخاب کردیم؛ شیوه ای که معمولادر فیلم های سفرنامه ای استفاده می شود. مجید مجیدی، کارگردان این فیلم هم با انتشار پیامی درمورد درگذشت این هنرمند گفت: کامبوزیای عزیز، برای سال هایی که به عشق پیامبر قلم زدی و مرا در ساخت فیلم محمد رسول الله(ص) یاری کردی، این خدمت به پیامبر مهربانی ها شفیع تو در آخرت باشد.

اگرچه پرتوی جزء تیم نویسندگان محمد رسول الله(ص) بود، اما او را بیشتر به آثار سینمای کودک می شناسند. خودش علاقه زیادی به مفهوم سازی برای دنیای بچه ها داشت. گلنار یکی از خاطره انگیزترین آثار این هنرمند است که در سال های جنگ برای بچه ها دهه شصتی اکران شد؛ اثری که با خود شکل جدیدی از اجرا را برای سینمای کودک به ارمغان آورد. پرتوی در گفت وگویی که اردیبهشت ماه امسال با فرهیختگان داشت، به شرایط ویژه ای که در ایام کرونا بر بچه ها این کشور تحمیل شده بود اشاره داشت و بر اهمیت تولید اثر برای بچه ها تاکید کرد. او نقدهای جدی به شیوه حمایت از سینمای کودک داشت و بخش مهمی از این نقدهایش متوجه مسئولان فرهنگی کشور بود که گفت: هنوز نیاز به تولید محتوا در این ژانر را احساس نکرده ایم. بچه ها برای ما اولویت جدی نبوده اند. وقتی مسئولان فرهنگی به رغم شرایط بحرانی کرونا، به تولید محتوا در ژانر کودک ونوجوان احساس نیاز پیدا نکرده اند، پس باید چنین شرایطی را طبیعی دانست. وقتی تولید چنین فیلم هایی نیاز شود، این مساله هم حل خواهد شد. در گذشته که مسئولان فرهنگی به ساخت و تولید این فیلم ها همان طور که در تمام نقاط دنیا مرسوم بود، احساس نیاز کرده بودند، دوران طلایی خوبی برای سینمای ایران و بخش فرهنگی جامعه ایران شکل گرفت؛ اما حالا این نیاز احساس نمی شود و اگر بازهم این نیاز توسط مسئولان حس شود، این نوع سینما دوباره شروع به فعالیت های مکرر خود کرده و پا می گیرد. یک مساله این است که سینماهای کمتری برای نمایش این آثار وجود دارد؛ اما این یک مشکل قابل حل است، همان طور که در دهه 80 میلادی حل شد و سینماهایی را برای نمایش این ژانر اختصاص دادند، چراکه سینماداران به این نتیجه رسیدند که خانواده به این نوع فیلم ها نیاز دارد و برای تولید و ساخت فیلم کودک ونوجوان با رغبت فعالیت کردند. حالا هم می تواند همین طور شود.

برای پرتوی مساله اکران سینمای کودک از اهمیت زیادی برخوردار بود و آن را عامل پیش برنده چرخه تولید فیلم می دانست، با این حال در شرایطی که سالن های سینما به دلیل شیوع ویروس کرونا، به حالت تعطیل درآمده اند، پیشنهاد تقویت پلتفرم های توزیع فیلم را مطرح می کرد. این کارگردان قدیمی در این مورد به فرهیختگان گفته بود: درحال حاضر با یک سیستم کهنه و قدیمی به نام سیستم چرخه تولید و پخش فیلم روبرو هستیم. تصور کنید زمانی که قرار بود سینما دربرابر تلویزیون قرار گیرد، برای سینما چه اتفاقی افتاد و چه تکاملی پیدا کرد؟ در دوران کرونا هم چند نظریه درباره فرصت VOD منتشر شد، آیا از این فرصت استفاده شد؟ نه، حتی اگر سعی در استفاده از این فرصت هم شد، نوعی ریسک فردی بعضی افراد بوده است. در قدیم دو سینمای خوب در تهران داشتیم، دو سینمای اصولی و مطابق با سیستم دنیای؛ سینماهایی به نام های دیاموند و شهر فرنگ. در آن زمان که دنیا، سینما را به عنوان صنعت پذیرفته بود، کوچک ترین تغییری که باید در سینمای ایران هم رخ می داد، صنعتی برخورد کردن با پدیده سینما بود. همین جا می شود دید تغییراتی که در سینما رخ داد، چه فرصت هایی را برای مردم سایر نقاط دنیا پیش آورد. سال 1974 مارک رابسون فیلمی به نام زمین لرزه ساخته بود. ازآنجاکه دنیا سینما را به عنوان صنعت پذیرفته بود، در ایران هم حاضر شدند به یک سری تحولات تن بدهند. مثلا ما مدتی می دیدیم که سینما دیاموند تعطیل است. بعد فهمیدیم در این مدت داشته اند سینما را طوری پی ریزی می کردند که هنگام نمایش همین فیلم زمین لرزه، صندلی ها بلرزد و حس زلزله به تماشاچی القا شود. ببینید مساله تا این اندازه مهم بوده است. همیشه تغییر سیستم اهمیت داشته است. وقتی صداهای مختلف جدید وارد سینما شد، هربار برای اینکه مردم را به این سیستم و صنعت نزدیک کنند، برای مدتی سینما را تعطیل می کردند تا سیستم را به روزرسانی کنند؛ چون در دنیا، نه فقط در ایران، سینما صنعت محسوب می شد. پس به روز نگه داشتن مردم، شرط اصلی برای بقای سینماست. کرونا هم به نظر من فرصتی برای جا انداختن

مساله VOD بود.

منبع: خبرگزاری دانشجو
انتشار: 4 دی 1399 بروزرسانی: 4 دی 1399 گردآورنده: aftabesaba.ir شناسه مطلب: 1140

به "دغدغه زنده یاد کامبوزیا پرتوی برای روزهای کرونایی بچه ها ایرانی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "دغدغه زنده یاد کامبوزیا پرتوی برای روزهای کرونایی بچه ها ایرانی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید